دفاع مقدس در کلام رهبري
هفته دفاع مقدس نمودار مجموعه اي از برجسته ترين افتخارات ملت ايران در دفاع از مرزهاي ميهن اسلامي و جانفشاني دلاورانه در پاي پرچم برافراشته اسلام و قرآن است. در اين مجموعه تابناک، درخشنده ترين و نفيس ترين نگين گرانبها ياد و خاطره شهيدان است. آنها جوانان و جوانمردان رشيد و پاک سرشتي بودند که با آگاهي و درک والاي خود موقعيت حساس کشور را تشخيص دادند و وظيفه ي بزرگ جهاد در راه خدا را مشتاقانه پذيرا شدند. هر ملتي که چنين دلاوران آگاه و شجاعي را در دامان خود پرورده باشد حق دارد به آنان ببالد و آنان را الگوي تربيت جوانان خود در همه دوران ها بداند.

دفاع مقدس و غرور ملي
هشت سال دفاع جانانه ملت در برابر تجاوز وحشيانه دشمن منشأ غرور ملي پايان ناپذيري براي مردم سلحشور ايران گرديد و باعث شد که توطئه مشترک شرق و غرب براي به زانو درآوردن ملت بزرگ ايران به فرصتي براي اثبات توانمندي هاي اسلام و انقلاب و کشور تبديل شود. رشادت هاي جوانان برومند، انقلاب و نظام را بيمه کرد و نشان داد که با داشتن پشتوانه مردمي و در پرتو حاکميت اسلام و وحدت نيروها مي توان هر دشمن خيره سري را ناکام ساخت.

دفاع مقدس و ولايت پذيري
اين روزها هنگامي که يادي از دفاع مقدس مي شود، دنيايي از شرف و حماسه ملتي نجيب و آزاده در اذهان تداعي مي شود که عطر معنويت و صفاي خاصي به ما ارزاني مي دارد. ملتي که با پرورش رزمندگاني حماسه آفرين مفهوم روشن «تعبد در برابر ولايت» را به نمايش گذاشتند و با انگيزه «اداي تکليف» در پي «مرجع و رهبر» خود سر از پا نشناخته، به جبهه هاي حق عليه باطل شتافتند و طلوع عشقي بي بديل را ترسيم کردند و به پيروزي بزرگي که حفاظت از وجب به وجب سرزمين اسلامي و صيانت از مکتب و عقيده بود دست يازيدند.

پيام دفاع مقدس
هفته دفاع مقدس يادآور خون هاي مقدسي است که در پاي شجره طوباي انقلاب اسلامي ريخته شد. فرزندان جبهه و شهادت اطاعت را عبادت مي بينند. وارثان دفاع مقدس عزت جهاد را با ذلت در خانه نشستن عوض نمي کنند. ايستادگي آنها نشستگان تاريخ را به قيام وا مي دارد و اين پيام بزرگ دفاع مقدس است.

سال هاي عشق و عطش
خدايا، آن سال ها رفتند؛ سال هاي زلال مهرباني؛ سال هاي سجود و صعود؛ سال هاي اوج شهادت و شجاعت مادران شهيد؛ سال هاي سنگرهاي سوز و گداز؛ سال هاي خوش «دوکوهه»؛ سال هاي بي قراري و انتظار. دريغا که سال هاي عشق و عطش گذشت!

دفاع مقدس و انگيزه ما
مردم ايران با برخورداري از رهبري توانا و آگاه، هوشمندانه و با انگيزه هاي ديني و ملي در مقابل دشمن متجاوز به پاخاست و صحنه هاي زيبايي از وفاق ملي را به نمايش گذاشت. انگيزه حضور مردم ما ديني، عقيدتي و ملي بود. دفاع ما نبردي صددرصد شرافتمندانه بود و به همين دليل حاضر نشديم مقررات انساني و اسلامي را در اين جنگ زير پا بگذاريم.

جبهه، مدرسه ي عشق
چهره اي شاد و نوراني داشت. خوب که نگاهش مي کردي مي توانستي آثار خستگي را در صورتش ببيني. ولي چشمانش تو را بيشتر مجذوب خود مي کرد. لباس خاکي، ساده و تميزي بر تن داشت. هفده ساله نشان مي داد. لاغر و باريک اندام بود و در چهره اش مظلوميتي غريب موج مي زد. اصلاً به او نمي آمد که مرد جنگ و جبهه باشد؛ اما نگاهش مي گفت: «جبهه بزرگ و کوچک نمي شناسد، عشق مي شناسد».

به او مي گويم: «چرا به مدرسه نرفتي؟». با اخم نگاهم مي کند و جواب مي دهد: «جبهه خود مدرسه است؛ آن هم مدرسه عشق و ايثار؛ مدرسه اي که انسان کامل پرورش مي دهد». بعد لبخندي مي زند. لبخندش سراسر معنا بود. سال ها بعد مادرش عکسش را نشانم داد و گفت: در کربلاي پنج کربلايي شد...

دلتنگ روزهاي خدايي
دلم براي جبهه تنگ شده؛ روزهايي که خدا نزديک بود؛ آن روزها که صداي توپ و تفنگ در هم پيچيده بود و نواي يا زهرا و يا حسين شهر را پر کرده بود. دلم براي غروب هاي شلمچه، موج هاي خروشان اروند، دوکوهه و حسينيه حاج همت تنگ شده. دلم هواي نماز مسجد جامع خرمشهر کرده. کاش دوباره در زمين صبحگاهي مي نشستيم پاي دعاي «عهد» بچه ها. دلم هواي ايستگاه صلواتي با آن چاي هميشه جوش خورده اش کرده. دلم براي همه چيز جبهه و جنگ تنگ شده. از شهر و حصارهاي بلندش خسته ام. خدايا دلم تنگ روزهاي خدايي است...

پشت هياهوي شهر
پشت هياهوي شهر، پشت اين حجم سياه بي اعتنايي، پشت اين تراکم خودبيني و خودخواهي، پشت اين تزويرها و تظاهرها، سنگرهايي بود پر از سجاده هاي سبز و فرصت هاي آبي با فرشهايي از آسمان؛ هوايي آکنده از اخلاق و صميميت؛ خلوت هايي که پوشيده از آفتاب بود و سرشار از خدا و عشق؛ لبريز از آينه بود و آرامش؛ وقت هايي که مي شد زانو به زانوي عشق نشست و با خدا صحبت کرد. ماه ها و سال هايي که دور از خود مي توانستي با سر انگشتان دعا حيات را لمس کني، با تمام دلت در فضاي شفاف گل ها بنشيني، شيريني پرواز را بنوشي و حضور خدا را ادراک کني. آه آن روزها و آن سال هاي خوب کجاست؟! شب هايي که همگي شب قدر بود...

زنان و دفاع مقدس
زنان ايراني با انقلاب اسلامي و جنگ حياتي دوباره يافتند. زنان ايراني همان مادران، همسران و خواهران کساني بودند که در صف مقدم جبهه از عقيده و ناموس و سرزمين خويش دفاع مي کردند. زنان شجاع ايران اسلامي حماسه آفرينان عرصه هاي پشتيباني و امداد جبهه هاي جنگ و جهاد بودند که نقش خويش را در نهايت تعهد، ايثار و تلاش ايفا کردند و در اين ميدان سخت و طاقت فرسا نيز موفق و سربلند به در آمدند و افتخاري بر افتخارات خويش افزودند که به جز زنان صدر اسلام نمي توان نمونه اي براي آن نشان داد. حضور در خط مقدم جبهه و جنگ، پرستاري و مداواي مجروحان جنگي، تهيه وسايل رفاهي براي مردان جنگ، و حضور فرهنگي در شهرها از مهم ترين فعاليت هاي زنان در طول دفاع مقدس بوده است. زنان حماسه هاي بزرگ آفريدند و ديدگان تاريخ را در بهتي عجيب فرو بردند.

دفاع مقدس و هنر
همواره دفاع ملت ها از سرزمين هاي خويش الهام بخش هنرمندان متعهد و مسئول بوده است. با نگاهي کوتاه به عرصه هاي مختلف هنري ـ ادبيات، سينما، نقاشي، موسيقي و غيره ـ مي توان دريافت که بهترين و برترين آثار متعلق به جنگ هاي دفاعي و مقدس است. بر اين اساس دفاع مقدس ما نيز منبع سرشار و پايان ناپذيري براي خلق آثار هنري برتر و متعهد است. اگر بخواهيم صحنه هاي به ياد ماندني جنگ و دفاع مقدس براي تمام نسل ها و عصرها ماندگار بماند بايد آن رشادت ها، شهادت ها و جانبازي ها را در قالب هاي مختلف هنري درآوريم. نسل هاي بعد بايد بدانند که براي حفظ اين سرزمين چه عزيزاني جان و مال خويش را در طبق اخلاص نهاده اند و اين مهم ميسّر نمي شود مگر اينکه درباره جنگ فيلم هاي برتر، شعرهاي پرمحتوا، داستان هاي پرشور و نقاشي هاي پرجاذبه ساخته و پرداخته شود.

دفاع مقدس و استقلال نظامي
ايران قبل از انقلاب اسلامي کشوري بود که در تمام مسائل نظامي وابسته به آمريکا و غرب بود. حضور مستشاران نظامي آمريکا در تمام سطوح نيروهاي مسلح آشکار بود. اما با وقوع انقلاب اسلامي و اخراج مستشاران نظامي و شروع جنگ تحميلي، نيروهاي نظامي، خود ارکان ارتش و صنايع نظامي را در اختيار گرفتند. نيازهاي مختلف جنگ و تحريم شديد تسليحاتي باعث شد در صنايع نظامي نوآوري هاي مختلفي بروز کند. اين روند بعد از جنگ نيز ادامه يافت. ساخت موشک ها و تانک هاي پيشرفته و ناوهاي کوچک و بزرگ از دستاوردهاي مهم صنايع نظامي در طول دوران دفاع مقدس مي باشد.

خاطره اي از آن روزه
تازه جنگ شروع شده بود. خبرهاي سخت و دردناکي از جبهه هاي جنوب و غرب مي رسيد. بي دردان مرفه فرار را بر قرار ترجيح مي دادند و بار سفر به سوي بهشت خيالي غرب مي بستند. پابرهنه گانِ هميشه استوار با کم ترين سلاح و تجهيزاتي در مقابل دشمنِ تا بن دندان مسلح ايستادگي مي کردند. آن روز وقتي از مدرسه به خانه آمدم ديدم مادر لباس هاي سبز پدر را آماده مي کند. خواهر کوچکم سعي مي کرد پوتين هاي پدر را تميز کند. بوي عطر پدر فضاي خانه را خوشبو کرده بود. پدر در لباس رزم چه استوار و راست قامت مي نمود. او مي رفت، مادر آهسته گريه مي کرد، خواهرم از پدر سوغاتي مي خواست و من به تماشاي قدم هاي استوار او ايستاده بودم. او رفت و از جبهه برايمان سوغات شهادت آورد.

جوانان و دفاع مقدس
بسياري از نيروهاي حاضر در جبهه ها جوانان بودند. جوانان در قالب نيروهاي بسيج حضوري چشم گير در دفاع مقدس داشته اند. اين جوانان از سر کلاس درس و دانشگاه يا کارخانه و مزرعه و اداره براي دفاع از آرمان و سرزمين خود به جبهه ها آمده بودند. جوانان ايران اسلامي با خلق رشادت هاي فراوان نشان دادند که بهترين جوانان جهانند. الگوي اين جوانان، جوانان کربلا بود. ملتي که چنين جواناني دارد به جاست که بر خود ببالد و به داشتن چنين جواناني افتخار کند.

در سوگ شهادت شهيدان
رفتند عاشقان خدا از ديار ما  از حد خود گذشت غم بي شمار ما 
دل هايمان به همره اين کاروان برفت  در ره بماند ديده اميدوار ما 
يک عده يافتند مقصد و مقصود خويش  واحسرتا به سر نرسيد انتظار ما 
عمري پي وصال دويديم و عاقبت  اندر فراق سوخت دل داغدار ما 
ياران زقيد و بند علايق رها شدند  مانديم و خاطرات کهن در کنار ما 
افسوس روزگار شهادت به سر رسيد  سوز و گداز و آه و فغان شد نثار ما 
ديگر تمام قافله ها کوچ کرده اند  برجاي مانده است تن زخمدار ما