همانگونه كه در تاريخ آمده است حضرت علي عليه السلام در كعبه متولد گشت . بر اساس مدارك و اسنادي كه از علما و بزرگان اهل تسنن در دست مي باشد گواه است كه ايشان نيز اين واقعه بزرگ تاريخ را قبول دارند . در اين جا مواردي از آنها را ذكر مي نمائيم:


1ـ محدث بزرگ حاكم نيشابورى گويد:
اخبار متواترى وارد شده كه فاطمه بنت اسد اميرمؤمنان على بن ابى طالب ـ كرم الله وجهه ـ را داخل كعبه بزاد. (1)

2ـ محدث دهلوى پدرعبدالعزيز دهلوى
مؤلف كتاب«التحفة الاثنا عشرية فى الرد على الشيعة» عين همين سخن را گفته است. (2)

3ـ علامه ابن صباغ مالكى گويد:
على عليه السلام در مكه مشرفه در داخل بيت الحرام (كعبه) در روز جمعه سيزدهم ماه خدا يعنى ماه رجب سال سى‏ام عام الفيل و بيست و سه سال پيش از هجرت به دنيا آمد... و برخى گفته‏اند: ده سال پيش از هجرت... و پيش از او هيچ كس در كعبه متولد نشد، و اين فضيلتى است كه خداوند به جهت بزرگداشت و بالا بردن مقام و اظهار كرامت او مخصوص حضرتش گردانيده است. (3)

4ـ علامه گنجى شافعى
نيز نظيرهمين را گفته است. (4)

5 ـ شيخ مؤمن بن حسن شبلنجى گويد:
على بن ابى طالب پسرعموى رسول خدا، تيغ آهيخته خداست كه در مكه و بنا بر قولى در داخل كعبه به دنيا آمد در روز جمعه سيزدهم رجب الحرام سال سى‏ام عام الفيل و بيست و سه سال پيش از هجرت، و بنا بر قولى بيست و پنج سال، و دوازده سال پيش از مبعث، و بنا بر قولى ده سال، و پيش از او هيچ كس در كعبه متولد نشد. (5)

6 ـ عقاد گويد:
على در درون كعبه متولد شد و خداوند روى او را گرامى داشته بود ازاين كه به بتها سجده كند، گويى ميلاد او در آنجا اعلام عهد جديدى براى كعبه و عبادت در آن بود، على نزديك بود كه مسلمان به دنيا آيد بلكه تحقيقا مسلمان ديده به جهان گشود. و هرگز با پرستش بتها آشنايى نداشت، و او در خانه‏اىبزرگ شد كه دعوت اسلامى از آن آغاز شد. (6)

7ـ علامه صفورى گويد:
على را مادرش در درون كعبه ـ كه خدايش شرافت دهد ـ بزاد، و اين فضيلتى است كه خداوند او را بدان مخصوص گردانيده است.(7)

8ـ علامه برهان الدين حلبى شافعى
در ضمن كلامى طولانى گفته است: آن حضرت در كعبه متولد شد در زمانى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله سى سال داشت.(8)







***************************************************************



امام علي(ع)-مدح و ولادت


دل پر از شوكت و فرّ شد، شب ميلاد على

ميوه ى صبر ظفر شد، شب ميلاد على

فرشى از بال ملك، روى زمين گستردند

آسمان زير و زبر شد، شب ميلاد على

سبز پوشان فلك، خنده كنان مى‏ گفتند

شب عشاق، سحر شد شب ميلاد على

دل كه با ياد على، گرد جهان مى ‏گرديد

راحت از رنج سفر شد، شب ميلاد على

تا سحر زمزمه ى ناد على، بر لب داشت

هر كه زين مژده خبر شد، شب ميلاد على

چه مبارك سحرى بود كه هر بنده ز خود

تا خدا راه سپر شد شب ميلاد على

سرو توحيد ،كه سر به فلك افراخته بود

قد برافراشته ‏تر شد، شب ميلاد على

مطلع الفجر هدايت، ز افق سر زد و گفت

ليلةالقدر دگر شد، شب ميلاد على

نور جاويد ولايت، به نبوت پيوست

صحبت از شير و شكر شد، شب ميلاد على

نخل ايمان عدالت، كه برومندى يافت

سبز از اين راهگذر شد شب ميلاد على

كعبه تنها صدف بود كه در قلب كوير

دامنش حِجر و حَجَر شد شب ميلاد على

زمزم از زمزمه ى نام ‏على شد شيرين

ناودان زمزمه گر شد، شب ميلاد على

تازه شد بار دگر، شيوه ى ابراهيمى

سهم بتخانه تبر شد، شب ميلاد على

ديد بت ها همه در قبض? اين بت شكن ‏است

كعبه ‏آينده نگر شد شب ميلاد على

كعبه ميقات دل ‏انگيز خدا جويان بود

قبله ى ‏اهل نظر شد، شب ميلاد على

بسكه تأثيرپذير است از اين مژده (شفق)

صاحب حسن اثر شد شب ميلاد على


محمدجوادغفورزاده (شفق)

********************************************










شعر ميلاد حضرت علي (ع)- علي اکبر لطيفيان

مِنّتِ زلف تو دارم که گرفتارم کرد
گوهر مهر تو اينگونه خريدارم کرد

کافري بيش نبودم عَلَوي ام کردي
نفس عشق شما بود که بيدارم کرد

کار و بار ِدلم از مِهر شما سکه شده
عاقبت عشق ، مرا شُهره ي بازارم کرد

تا قيامت به خدا گردن من حق دارد
آن کسي را که سر کوي تو بيمارم کرد

سايه ي لطف خودت را ز سرم کم نکني
برکت سايه ي تو لايق دربارم کرد

کيميايي بنما تا زرّ نابم سازي
اربعيني بطلب تا که شرابم سازي

اي علمدار خدا صاحب شمشير دو سر
اسدالله ترين اي زره پيغمبر

هر کسي در پي آن است به جايي برسد
سر نهادن به کف پاي تو مارا خوشتر

يکي از پا به رکابان حريمت حمزه
گوشه اي از سَکَنات و وَجَناتت جعفر

ضربه اي را که تو در غزوه ي احزاب زدي
از عبادات ملک،جن و بشر سنگين تر

کس جلودار تو اي حيدر کرار نبود
شاهد قدرت بازوي تو باب الخيبر

بي سبب نيست که عباس زره ميپوشد
در دلِ علقمه ميگفت اناابن الحيدر

يل شمشير زن قطب جهان ميباشي
اسدالله زمين شير زمان ميباشي

قامتي نيست که در پيش قدت تا نشود
ملکي نيست که تا پيش قدت پا نشود

به خداوند قسم دور حريمت مريم
گر نيفتد ز نفس مادر عيسا نشود

هر کسي قنبرتان را به تمسخر گيرد
به زميني تو بکوبيش دگر پا نشود

تا که تو آب بر اين نخل رطب ميريزي
خار اين نخل محال است که خرما نشود

من دخيل حرم شاهِ نجف ميباشم
هو مدد گر گره ي نوکريم وا نشود

هر کسي خادم دربار تو در عالم نيست
ميتوان گفت که از سلسله ي آدم نيست