امام بخشنده (ولادت امام جواد عليه السلام )

پدر بزرگوار آن حضرت امام رضا(ع) و مادر آن حضرت جناب سبيکه يا دره است که حضرت رضا(ع) نام ايشان را "خيزران" نهادند.

نام آن حضرت محمد و کنيه ايشان ابوجعفر و مشهورترين القاب آن حضرت تقي و جواد است. حضرت رضا(ع) آن حضرت را با کنيه ياد مي کردند و مي فرمودند: "أبوجعفر به من نامه نوشته است" و نامه هايي که از آن حضرت مي رسيد در نهايت جلالت و زيبايي بود و هنگامي که امام(ع) مي خواستند نامه براي امام جواد(ع) بنويسند آن حضرت را به بزرگي و احترام مورد خطاب قرار مي دادند.

يک روز در ايام کودکي حضرت جواد(ع) آن حضرت را نزد پدر بزرگوارش امام رضا(ع) آوردند. آن حضرت فرمودند: "اين مولودي است که براي شيعه مبارکتر از او بدنيا نيامده است"، چرا که چهل سال و چند ماه از سن مبارک امام رضا(ع) گذشته بود و آن حضرت هنوز اولادي نداشتند و برخي از شيعيان در امر امامت نگران بودند، هنگاميکه خداوند جواد الأئمه(ع) را به مولايمان حضرت رضا(ع) داد نگراني و شک و ترديد مردم بر طرف شد.

آن حضرت شش فرزند داشت: أبوالحسن حضرت هادي(ع)، أبوطالب جناب زيد، أبوجعفر جناب موسي مبرقع، حکيمه خاتون، خديجه خاتون، أم کلثوم.

ولادت حضرت علي اصغر(ع)

گفتني است ولادت با سعادت حضرت باب الحوائج علي اصغر(ع) نيز در اين روز واقع شده است.

بعضي روايات نيز ولادت اين حضرت را در روز هشتم يا نهم رجب ثبت کرده اند.

حضرت امام جواد عليه السلام در سن هفت سالگي به امامت رسيد و جوان ترين امام ما بود؛ اما با اين حال به لطف خدا، تمام علم يک امام معصوم را داشت و به همه سؤال ها پاسخ مي داد. او با همان سن کم، دانشمندترين مردم زمان خودش بود. تمام دانشمندان آن زمان از آن حضرت علم مي آموختند.بعضي از دشمنان امام با کمک مأمون ستمگر، در جلسه هاي پرسش و پاسخ مي خواستند محبوبيت آن حضرت را در بين مردم کم کنند؛ امّا چون علم آن امام معصوم، علم خدايي بود، کسي توانايي مقابله با او را نداشت. مدت امامت امام جواد عليه السلام شانزده سال بود. او در تمام اين مدت عالم ترين افراد بود.
 

طوباي تو ميان دلم قد کشيده است

بين من و خيال خودم سد کشيده است

احساس مي کنم به تو نزديک مي شوم

جذر مرا نگاه تو مد کشيده است

اين جذبه طلايي بالا نشين تو

بال مرا حوالي گنبد کشيده است

دست خداي عز و جل روي قلب ما

اين بار سوم است محمد کشيده است

نوري رئوف در حرمت موج مي زند

الطاف کاظمين به مشهد کشيده است

بخشنده تو، خداي کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو  

بگذار خاک پاي تو نقاشي ام کنند

سجاده ي دعاي تو نقاشي ام کنند

بگذار بر کنار قدم هاي هر شبت

با رشته عباي تو نقاشي ام کنند

بال و پرم بده که شبيه کبوتري

امروز در هواي تو نقاشي ام کنند

بگذار از زمان ازل تا هميشه ها

آقاي من براي تو نقاشي ام کنند

وقتي ميان خانه دعا پخش مي کني

مسکين ترين گداي تو نقاشي ام کنند

بخشنده تو ، خداي کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو

اي بالش تو دست امام رئوف ما

اي  سايه بان روي تو بال فرشته ها

تا آمدي امام رضا گريه اش گرفت

اي مستجاب چله سجاده دعا

تا يک تبسمي نکني پا نمي شود

خورشيد از مقابل گهواره شما

اين گونه بي نقاب نظر مي خوري عزيز

اين قدر در مقابل آيينه ها نيا

آقا قرار ما سر ميدان کاظمين

اي اولين زيارت ما بعد کربلا

بخشنده تو ، خداي کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو

هر صبح چهارشنبه مقيم تو مي شوم

از زائران صبح نسيم تو مي شوم

روزي اگر به طور مرا راهيم کنند

سوگند مي خورم که کليم تو مي شوم

وقتي که از محله ما مي کني عبور

کوچه نشين دست کريم تو مي شوم

بر پشت بام گنبد زرد و طلائيت

مثل کبوتران حريم تو مي شوم

کم کم در ابتداي خيابان کاظمين

دارم همان گداي قديم تو مي شوم

بخشنده تو ،خداي کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو

علي اکبر لطيفيان

**********