آه از نماز شب نشسته و قامت نا گهان خميده ! آه از موي سپيد يک شبه !…آه از دل زينب !
وفات حضرت زينب (س) تسليت باد.

عشق اگر عشق است سرگردان راه زينب است
ناز و مهر مهرورزان از نگاه زينب است
زن نگو مردان عالم مانده در مردانگيش
تابش خورشيد غيرت از پگاه زينب است
يک زن و اين قدر قدر و منزلت نزد خدا
برترين سوگند مهدي هم به جاه زينب است
گاه و بي گاه از دو چشمم اشک مي بارد بر او
اين بِلا تکليفي چشم از نگاه زينب است
هاي هايش هو هوي باد است در گيسوي بيد
شيون باد خزان از آه آه زينب است
حق به عشق او حجاب کعبه را انداخته
رنگ رخت کعبه از رخت سياه زينب است
يک طرف خورشيد اميد است به روي نيزه ها 
در کنار نيزه ي خورشيد ماه زينب است 
اشک و آه و ناله ي ايتام سربازان او
دختري کوچک علمدار سپاه زينب است

*******************

زينبم يار آشناي توام

جاي مانده ز کربلاي توام

شعله سر مي کشد ز ناله ي من

من عزادار نينواي توام

تشنه لب لحظه هاي آخر عمر

ياد سقاي با وفاي توام

بسترم زير تابش خورشيد

روضه خوان ياد بورياي توام

ياد گل هاي پرپر باغ و

بدن زير دست و پاي توام

واي از آن دم که حنجر تو شکست

ياد آن آخرين صداي توام

ياد راس تو روي نيزه و آن

پيکر بر زمين رهاي توام

زخم خورده ز وقت وا شدن

پاي دشمن به خيمه هاي توام

دم آخر بيا به بالينم

که دوباره رخ تو را بينم

رضا رسول زاده